NL
EN
ES
Highlights
Het centrum bestaat uit twee gedeelten: Casco Antiguo (oude stad), ten oosten van de straat Rambla Mendez Nuñez. Ten westen van deze straat ligt Centro Traditional, wat aan het centrum werd toegevoegd nadat de eerste stadsmuur werd verplaatst van de Rambla naar de huidige Avenida Dr Gadea. Uiteindelijk moest ook die muur wijken voor een verkeersader.
Hier en daar is een onderwerp voorzien van twee linkjes: Naar de website van het betreffende thema en naar de exacte locatie.
MONUMENTEN
Ayuntamiento (stadhuis) –Plaza de Ayuntamiento 1
In de 13e eeuw vinden de eerste gemeentevergaderingen plaats in kathedraal San Nicolas. De bouw van Ayuntamiento wordt gestart, maar door voortdurend gebrek aan geld wordt het gebouw pas na 127 jaar bouw in 1668 afgerond. Het ontworpen gebouw (groter dan het huidige) doet dienst als feestzaal, kerk, kapel, kerker, archief, kantoorgebouw, rechtbank en vergaderzaal. In 1691 volgt verwoesting door het driedaags Frans bombardement, maar in 1699 start de reconstructie, die dan weer wordt belemmerd door de Spaanse Successieoorlog (1701-1714 met Frankrijk en Duitsland tegen de rest van West-Europa). De plannen worden gewijzigd naar een gebouw van kleinere omvang. In 1730 volgt een nieuwe poging tot bouw, maar de dood van de hoofdarchitect vertraagt alles weer, totdat een andere architect het gebouw in 1780 afrondt. Op de trap hangt koperen bord aan de eerste tree met daarop ‘Cota Cero’, dat feitelijk op 3,407 meter boven zeepeil ligt. Dit is de officiële standaard voor hoogtemeting in heel Spanje.
De standaard is berekend uit een gemiddelde van vier metingen per dag tussen 1870 en 1872 in de haven, op de plaats waar tot voor kort een standbeeld stond (foto). Het plateau waarop het beeld staat is het officiële nulpunt.
Tossal de Manises (Lucentum), Albufereta
Op ongeveer 3,5 km van het huidige stadscentrum, liggen de overblijfselen van het Carthaags-Romeinse ‘Akraleuke’ of ‘Lucentum’(Lichtstad). Deze historische nederzetting stamt uit de 5e eeuw voor Christus, ligt op 38 meter boven de zeespiegel en is ongeveer vijf voetbalvelden groot. In de derde eeuw voor Christus verandert de nederzetting door bouw van een stadsmuur met torens, waardoor de stad meer en meer Romeinse karakteristieken krijgt.
Casa Carbonell, Passeig Esplanada d’España 1 (boulevard)
In het begin van de 20e eeuw gaat textielgigant (uniformen leger 1e wereldoorlog) Enrique Carbonell op doktersadvies met zijn zieke dochter regelmatig naar Alicante voor het zachte en droge klimaat. Tijdens één van de reizen moeten ze door pech hun weg lopend vervolgen en komen ze smerig, met bezwete en kapotte kleren aan in het chique Hotel Palas.
Het personeel weigert hen vanwege hun besmeurde uiterlijk. Carbonell is ‘ontstemd’, waarop hij besluit de grond naast het hotel te kopen. Hij neemt wraak door een gebouw te realiseren dat hotel Palas in de schaduw zet. Enrique Carbonell sterft vlak voor de opening van zijn pronkstuk. Het pand heeft 365 ramen; voor iedere dag per jaar eentje. 
Niet per toeval evenveel als het aantal palmbomen op de boulevard Passeig Explanada de España. Momenteel zijn in het gebouw winkels, kantoren, restaurants en appartementen gevestigd. Casa Carbonell zette het voormalige hotel (failliet gegaan en wordt nu gebruikt door de gemeente) inderdaad letterlijk en figuurlijk in de schaduw. In 1926 boort een watervliegtuig uit Algiers zich in 1 van de Torentjes. De twee inzittenden komen om het leven.
Basilica de Santa Maria – Plaza Santa Maria 1
Deze basiliek wordt tussen de 1 4e tot 16e eeuw gebouwd op de fundamenten (te zien door de glazen platen) van een Moorse Moskee, zoals zoveel kerken in Spanje. De linker toren is later bijgebouwd, omdat men het gebouw niet symmetrisch genoeg vond voor het geplande bezoek van de Spaanse koningin. Links op de 1e foto: Museo MACA Sempere met vele moderne werken van de lokale modernist Sempere en nog beroemdere kunstenaars. Ook de basiliek heeft onder vuur gelegen en dat is te zien op de foto hieronder. Sommige kogels zitten nog in de muur. De hele flank zit vol gaten.
Precies tegenover de kerk zit een vrij toegankelijk dakterras La Milagrosa met prachtig uitzicht. Daar bevindt zich een sobere bar, waar de potjes met plastic plantjes de pret niet bederven. Zon-technisch is dit een uitstekend namiddag-terras. Over exploitatie meer in het deel ‘Horeca’.
Concatedral de San Nicolás de Bari – Plaza del Abad Penalva 2
Deze kerk, gebouwd tussen 1613 en 1662 werd kathedraal in 1959. Ook deze kerk is gebouwd op de fundamenten van een moskee. De architectuur is Valenciaans-Gotisch en wordt gezien als een van de mooiste voorbeelden van Spaanse Barok. Deze co-kathedraal heeft zes onderling verbonden zijkapellen en een kooromgang rond de ronde nis (apsis).
Castillo de Santa Barbara op de berg Benacantil
Het kasteel van Santa Barbara is dé toeristische trekpleister van Alicante. De eerste bouw wordt gestart door de Moren en vindt plaats vanaf 711 op de – voor de stad dominante – berg Benacantil (‘Banu-Qatil’). Het kasteel wordt na de Reconquista in 1248 veroverd op de Moren. De Fransen bombarderen het kasteel in 1691 en enkele jaren later is het drie jaar in handen van de Engelsen tijdens de Successieoorlog. De laatste grote schermutselingen vinden plaats tijdens een bombardement in 1873 door de Cantonalistas (revolutionairen).
Vanaf de 18e eeuw verliest het kasteel zijn militaire importantie en wordt het door Franco gebruikt als gevangenis waarin hij zijn tegenstanders opsluit. Sinds 1963 is Santa Barbara open voor publiek. Hoewel het kasteel beschikt over een lift – te bereiken via de tunnel op de boulevard – is een wandeling naar boven pittig, maar prachtig.
Start de wandeling naar boven vanaf Plaza del Carmen in de oude wijk Santa Cruz, waar je de middelste straat naar boven neemt. Als je na 30 meter links het terras Rincon de Antonio ziet, dan zit je goed. Daarna volgt een goed begaanbare maar steile wandeling naar boven. Reken daarvoor gemiddeld 20 tot 25 minuten, hoewel het ook, met wat zweetdruppeltjes, te doen is binnen tien minuten. In het kasteel is een bar met terras dat een prachtig uitzicht over de baai heeft. Bestel een welverdiend koel drankje!
Duidelijk te zien in de rotsen is het silhouet van een gezicht. Volgens de overlevering betreft het de vader van Cantara, de bloedmooie Moorse dochter van de Kalief. Er bestaan vele versies van dit verhaal, maar in iedere versie wordt Cantara smoorverliefd op Ali, die met zijn rivaal Almazor strijdt om de hand van Cantara. Vader schrijft een wedstrijd uit voor beiden met een zware opdracht. Ali kiest ervoor de opdracht niet uit te voeren, maar met veel romantiek het hart van Cantara te winnen. Almazor wint dus de wedstrijd en als Ali later het bruiloftstafereel ziet springt hij vol ongeloof over de kasteelmuren zijn dood tegemoet. Cantara hoort dat en springt hem vol verdriet achterna. De plots schuldbewuste vader laat zich opsluiten in één van de torentjes en vraagt Allah hem passend te straffen. Hij sterft van het torentje en verschijnt als silhouet in de rotsen. Duizenden jaren moet hij zijn straf ondergaan en door erosie zal het gezicht en daarmee zijn zonde slijten. De bewoners van de stad besloten hun stad te hernoemen naar Ali en Cantara.
Mercado Central – Av. Alfonso El Sabio 10
Centrale markt van Alicante mag gerust het verdriet van Alicante worden genoemd. Gelegen in een wijk die naar de markt is vernoemd (Mercado), aan het einde van de Rambla. De architectuur is eclectisch met ornamenten uit het Valenciaans modernisme. Het gebouw is ontworpen in 1915 en voltooid in 1922. De binnenruimte bestaat uit twee verdiepingen met vele stalletjes vis, vlees, groente en fruit. Vrijwel alles ziet er even vers uit en iedereen is even opgewekt. Hier en daar kun je aan een minibarretje een versnapering krijgen. De markt is geopend van 7:30 tot 14:30 uur en is zeker een bezoekje waard.
Tot zover Mercado zoals je die nu kunt bezoeken. Het verleden van Mercado heeft echter diepe wonden geslagen in de gemeenschap van Alicante. Zoals in het hoofdstuk ‘Geschiedenis’ beschreven had Franco de hulp van Mussolini ingeroepen om Alicante te bombarderen en zo geschiede op 25 mei 1938 om 11:17 uur in de ochtend.
De fascisten lieten 90 zware bommen op de stad vallen, waarvan veel op Mercado, waar uiteraard alleen burgers aanwezig waren. Het luchtalarm werkte niet en er vielen tussen de 275 en 393 burgerdoden, waarvan meer dan honderd lichamen die niet meer konden worden geïdentificeerd. Ook vielen er ruim 1.000 gewonden. De klok in Mercado is nooit gerepareerd en staat sindsdien nog steeds op 11.17 uur in de ochtend, de tijd van het bombardement en is nog steeds te vinden in Mercado (foto).
Stadsmuur
Hoewel enkele delen van de stadsmuur inmiddels worden bewaard, is duidelijk dat deze historische muur heeft moeten wijken voor de modernisering van Alicante. De muur had meerdere stadspoorten, waaronder op de locatie waar nu Plaza Portal d’Elche is. Vandaar naar noord en daarna naar oost tot aan waar nu de muur naar boven start. Aan de zeezijde liep de muur vanaf Plaza Portal d’Elche tot aan het punt waar de kasteelmuur slingerend richting zee loopt. Toen in de 19e eeuw de stad bleef groeien heeft men de stadsmuur verlegd naar het westen, waar nu de Avenida Dr. Gadea ligt. Uiteindelijk moest ook deze muur wijken voor de nieuwbouw van allerlei gebouwen en de aanleg van een verkeersader.
Links de stadsmuur 13e eeuw en rechts de stadsmuur na 1850
Casa Alberola (nu deels een Hilton Hotel) – Calle Canalejas 1, hoek Esplanada
Terwijl we op het terras zaten bij Noray viel ons een gebouw op met een enorm litteken: Casa Alberola. De hoek is prachtig, maar die blok etages beton daarnaast?? En daar weer links van… Wat??? Is dat de rest van het gebouw?
Casa Alberola in 2024
We zijn in de geschiedenis gedoken..
Rond 1894 Kreeg de architect Guardiola Pico opdracht van Juan Alberola Romero om aan de boulevard een gebouw te ontwikkelen. Het werd een prachtig neo-klassiek gebouw, compleet met torentje en een hint naar neo-Arabische elementen, waarmee het een vooruitstrevend eclectisch karakter kreeg. Een parel in Alicante.
Casa Alberola eind 19e eeuw
In de jaren 60 erna erfden drie broers dit gebouw en hadden er blijkbaar verschillende meningen over en het gebouw werd gesplitst. De middelste broer kreeg het middelste deel en wilde moderniseren; lees: geld verdienen. Op de oude foto zie je de verticale lijntjes lopen war later de splitsing is aangebracht.
In die tijd was de lokale overheid nogal laks waar het ging om de bescherming van esthetiek en gaf toestemming om het centrum van het gebouw te vervangen door een betonnen blok appartementen. De architect zou zich omdraaien in z’n graf.
STRAATJES EN PLEINTJES
Prachtig pleintje aan de Rambla Méndez Núñez, herkenbaar aan de enorme bomen en de kiosk in het midden, die centraal op het sfeervolle terras staat. De bomen zijn van de oorspronkelijk Zuid-Amerikaanse Ficus Macrophylla-familie, herkenbaar aan de dikke wortels die vanuit de kruin de in grond groeien. De gemeente heeft veel werk aan het inperken van de wortels, omdat ze een direct gevaar vormen voor de fundamenten van de oude gebouwen rond het plein. De vroegere stadsmuur van Alicante liep over de Rambla. Eén van de stadspoorten was gelegen aan dit plein, dat door de eeuwen heen vele namen en vormen heeft gehad. Eén van de eerdere namen was ‘Plaza de las Horcas’, oftewel Plein van de Galgen, omdat hier tot 1811 de openbare executies van de ter dood veroordeelden werden voltrokken. Een tijd na de afschaffing van de doodstraf werd in het midden van het plein een fontein gebouwd, omringd door 16 lantaarns en vier kiosken op de hoeken van het plein. De fontein was jarenlang dé watervoorziening voor inwoners. Het water werd aangevoerd omliggende bergen, waar ook vandaag nog steeds de belangrijkste waterreservoirs liggen in stuwmeren. De huidige kiosk is een replica van een van de vroegere hoekkiosken.
Calle San Francisco (of Calle de las Setas)
Deze straat is hét symbool voor de nieuwe start van de stad in 2012. In dat jaar bereikte Alicante het hoogtepunt van criminaliteit: veel Noord-Afrikaanse illegalen, welig tierende illegale prostitutie, harddrugs en daarmee gepaard gaande openbare geweldplegingen. De gemeente greep in door het centrum van deze ellende, Calle San Francisco, om te bouwen tot een vrolijke pretpark-achtige straat. De straatstenen werden groen/geel geschilderd en er werden grote kleurrijke paddenstoelen geplaatst. Om die reden heet de straat nu in de volksmond Calle Setas, oftewel Paddenstoelenstraat. Het plan slaagde en de straat wordt tegenwoordig gezamenlijk gebruikt door zakenmensen, toeristen en bewoners. Typisch is het grote aantal tapasbarretjes aan het begin van de straat, waar de sfeer relaxed en gezellig is.
Sfeervol, toeristisch plein met palmbomen en aantrekkelijke terrassen. De meestere staurants rechts op de foto zijn van één eigenaar, die de touwtjes strak in handen schijnt te hebben. Het plein staat bekend om de vele proppers, die werkelijk iedereen aanspreken en de onderlinge concurrentie proberen te winnen met soms ietwat opdringerige grappen en grollen.
Niet voor niets wordt bij alles aangegeven hoe ver het ligt van Avenida Maisonnave. Deze brede straat ligt centraal in het drukke winkelgebied van Alicante, waarbij modezaken dominant zijn. Als 6e op de lijst van duurste winkelstraten in Spanje biedt Maisonnave een uitgebreid winkelaanbod van El Corte Ingles tot Massimo Dutti van klein tot groot en uiteraard alle bekende grote ketens. Grootste en bekendste winkelgebied van de hele Costa Blanca!
Dit plein is herkenbaar aan dezelfde ‘Olifantenbomen’ als op Plaza Porte del Elche. Aan het einde van de 19e eeuw werd de drinkwatervoorziening verplaatst van Plaza Portal de Elche naar Gabriel Miró. Ook deze fontein werd voorzien van water uit de Alt Vinalopóstreek. Deze vallei is bekend om z’n eetdruiven die in heel Spanje met Oudjaar om middernacht worden gegeten om voorspoed te wensen (terwijl dames rode lingerie onder hun bovenkleding dragen voor vruchtbaarheid). Midden achter op beide foto’s is het fraaie oude postkantoor (Oficina Correos) te zien.
Het beeld in de fontein op Plaza de Gabriel Miró heet ‘Moza del Cántaro’, oftewel ‘Meisje met de kruik’. Dit beeld is geïnspireerd op de mooie Susanna, het overbuurmeisje van de lokale beeldhouwer. Deze Vicente Bañuls was zo betoverd door het meisje met bruine haren en blauwe ogen, dat hij bij haar vader bleef aandringen om van haar een beeld te mogen maken. Vader vond Susanna echter te jong en bovendien was het sociaal gezien onaanvaardbaar. Deze standvastigheid verdween als sneeuw voor de zon toen er een som geld werd geboden, waarna Susanna een jaar betrokken is geweest bij de totstandkoming van ‘La Aguadora’, zoals we het nu kennen.
Puerto Alicante
Naast de industriële haven ligt ook de jachthaven van Alicante.
Zoals zichtbaar op de foto hebben nogal wat boten daar hun vaste ligplaats. Ter hoogte van het eerder genoemde ‘Casa Carbonell’ begin de brede promenade (met onderliggende parkeerkelder) waarop zich allerlei voorzieningen bevinden. Via loungebar Soho Mar loop je naar een keur van restaurants, een casino, bars, het Ocean Race Museum (gratis) en uiteraard winkels voor de booteigenaren. Bovendien ligt daar Restaurant, Club, Zwembad Marmarela, waarover meer in het hoofdstuk Horeca.
Diverse restaurants en bars in de haven
Lees verder bij Appartement, Geschiedenis van Alicante, Restaurants & Bars, Tips & Tours of stuur een e-mail naar info@casaluzapartamento.com